Rozdział 19

-You're insecure don't know what for …- usłyszałam mój budzik . Byłam jeszcze tak zaspana, że  wzięłam telefon i nie zauważyłam, że to nie on wydaje te dźwięki. Otworzyłam oczy i zobaczyłam, że stoi nade mną pięciu chłopaków.
- Co wy robicie?- zapytałam trochę złą, a trochę zdziwiona
- Chcieliśmy zrobić ci niespodziankę i obudzić cię zanim zadzwoni twój budzik, bo wiemy, że tego nie cierpisz.- powiedział z uśmiechem Lou, a ja spojrzałam na niego zdezorientowana
- Chcieliśmy zrobić wam niespodziankę i  gdzieś was zabieramy i dlatego cię wcześniej obudziliśmy.- powiedział Liam
- A Martynę już obudziliście?
- Nie. Jeszcze nie. Ty miałaś to szczęście, że śpisz 5 minut krócej- powiedział Zayn
- To nie fair zabraliście mi aż 5 minut snu. Jestem na was oficjalnie obrażona- powiedziałam udając wielkie oburzenie
- Nie gniewaj się na nas- powiedział siedzący już koło mnie Harry i przytulił mnie.
- Dobra, Harry to ty się postaraj, żeby Magda nam jakoś wybaczyła to, ż przez nas będzie niewyspana, a my idziemy zwlec z łóżka Martynę.
- ok.- powiedział i jeszcze mocniej mnie przytulił
- A co to za niespodzianka?- zapytałam
- Zobaczysz. Mała wycieczka- powiedział i uśmiechnął się . odpowiedziałam mu uśmiechem i rzuciłam się na łóżko
- Wstawaj!- powiedział
- Daj mi jeszcze kilka minut. Zaraz wstanę.
- Dobra, ale będę cię pilnował, żebyś nie zasnęła- powiedział i położył się koło mnie. Zaczęłam się bawić jego włosami, a on uśmiechnął się swoim najpiękniejszym uśmiechem.
- Kocham cię- powiedział mój chłopak
- Ja ciebie też- odpowiedziałam i spojrzałam w jego zielone oczy. Harry przytulił mnie i pocałował. Chciałam, żeby ten moment trwał jak najdłużej, ale niestety w tej chwili drzwi się otworzyły i do pokoju wpadła cała wesoła piątka
- o widzę, że przeszkadzamy. Ale fajnie- wykrzyknął Louis i zaczął skakać po łóżku, a pozostali dołączyli do niego. Po dziesięciu minutach wszyscy się uspokoili i zeszliśmy na śniadanie, a po godzinie byliśmy już gotowi do podróży. Pojechaliśmy po Ninę, a potem zmierzaliśmy przed siebie bardzo długo.  Siedziałam koło Harry’ego i opierałam głowę na jego ramieniu, a on głaskał mnie i bawił się moimi włosami. Martyna zasnęła przytulona do Niall’a, a pozostali siedzieli normalnie. Po jakimś czasie dojechaliśmy na miejsce. Przed nami była stadnina koni, a obok wielki las. Każdy z nas wybrał sobie konia i wszyscy pognaliśmy przed siebie.
- Szkoda, że nie ma z nami Ani- powiedział Lou
- A co  polubiłeś ją? – zapytałam
- Jest bardzo fajna i zabawna, więc świetnie się z nią dogadywałem we Francji i nie mogę się już doczekać kiedy tu przyjedzie.
- Już niedługo- powiedziałam z uśmiechem i popędziłam dalej, doganiając Harry’ego i Liama.
- I jak sobie radzisz?
- Całkiem nieźle, Liam mnie wspiera- powiedział Harry
- To dobrze. Mam nadzieję, że ten koń cię nie zrzuci, ani nie kopnie jak z niego zsiądziesz, bo wiesz jaką sympatią darzą cię zwierzęta
- Też mam taka nadzieję – powiedział z uśmiechem.
 Gdy skończyliśmy jeździć, okazało się, że niedaleko jest park linowy. Postanowiliśmy się tam wybrać. Podzieliliśmy się na dwie grupy. Louis, Nina i Zayn poszli na łatwiejszą trasę, a ja Harry, Liam ,Martyna i Niall na trudniejszą. Pierwszy szedł Liam, a za nim Harry. Kiedy doszliśmy do miejsca, gdzie trzeba było przejechać na linie od drzewa do drzewa, trochę zaczęłam panikować. Liam pojechał bez strachu, a Harry tłumaczył mi, co mam zrobić, żeby nie uderzyć w drzewo.
- Boje się- powiedziałam
- Nie martw się. Pojadę pierwszy i jak coś to cię złapię- powiedział i już po chwili był na sąsiednim drzewie.
- Dasz radę- powiedział stojący za mną Niall
Teraz, albo nigdy- pomyślałam i odbiłam się stopami od podestu.
- Lecisz jak Kevin- krzyknął Lou, a wszyscy zaczęli się śmiać. Faktycznie poczułam się jak lecący ptak. Po kilku sekundach stałam już kiło Harry’ego.
- Widzisz udało ci się. Jestem z ciebie dumy.- powiedział i pocałował mnie w policzek. Liam poszedł już do przodu, a Martyna i Niall zostali w tyle. Ostatnia przeszkoda była najtrudniejsza. Chłopcy stali już na ziemi i  dawali mi instrukcje co mam zrobić, żeby przejść ten kawałek bezproblemowo.
- A co jak spadnę? To jest najwyższa część parku
- Nie spadniesz masz linę!- krzyknął Liam
- Jak spadniesz to cię złapie!- krzyczał Harry. Po chwili byłam już na dole i przytulałam chłopaków dziękując im za wsparcie. Po kilkunastu minutach wszyscy byli na ziemi. Robiło się późno i stwierdziliśmy, że trzeba wracać do domu. Przez całą drogę Nina rozmawiała z kimś przez telefon.
- Z kim rozmawiałaś?- zapytał zaciekawiony Louis
- Z kolegą- odpowiedziała
- Z tym którego wczoraj poznaliśmy?- zapytał z nagłym ożywieniem Liam
- Tak a co?
- A nie nic. Tak tylko z ciekawości pytam- powiedział i zrobił się cały czerwony. Gdy dojechaliśmy do domu, poszłam do swojego pokoju. Nagle usłyszałam, że ktoś puka. Otworzyłam drzwi, ale zobaczyłam, że nikogo tam nie ma. Już miałam je zamknąć, gdy dostrzegłam leżącą na podłodze karteczkę. „Czekam na ciebie przed domem- Harry”. Pobiegłam na dół i wyszłam przed dom. Chłopak  siedział już w samochodzie.
- Gdzie jedziemy?
- Chcę ci coś pokazać- powiedział tajemniczym uśmiechem. Po chwili byliśmy już na miejscu.
- Co to? Gdzie my jesteśmy?- zapytałam
- Chcę ci pokazać pewien ogród- powiedział i złapał mnie za rękę. Przeszliśmy przez starą, zardzewiałą furtkę i moim  oczom ukazał się piękny jednak trochę zaniedbamy ogród.
- Lubię tu przychodzić i pomyśleć. Jestem tu zawsze, kiedy mam jakieś problemy. Tego dnia, gdy się pokłóciliśmy, kiedy ty wyjechałaś, a mnie przez cały dzień nie było, byłem właśnie tutaj. Jesteś pierwszą osobą, której pokazuje to miejsce.- powiedział i pocałował mnie. Usiedliśmy na starej ławce pod wielkimi drzewami. Była pełnia księżyca, więc mimo późnej pory było widno. Harry objął mnie ramieniem i przysunął do siebie. Położyłam głowę na jego klatce piersiowej i poczułam bicie jego serca. Zaczęłam się przysłuchiwać temu równemu rytmowi.
- I co mam tam coś czy jestem bez serca?-  zapytał z uśmiechem i przyłożył dłoń do mojego.
- Ono bije dla ciebie- powiedziałam
- Nie wiem, co bym zrobił, gdybym cię nie poznał. Moje życie nie miałoby sensu- powiedział i pocałował mnie
- Moje życie było beznadziejne, dopóki ty się w nim nie pojawiłeś. Teraz jest piękne. Jesteś moim powodem by być- powiedziałam i zobaczyłam, ze do oczu napływają mu łzy. Posłałam mu pytające spojrzenie.
- Płaczę, bo nigdy nie wiedziałem, że ktoś może mnie tak postrzegać. Nigdy nie sądziłem, że kiedykolwiek ktoś mnie tak pokocha. Nie tylko z moimi zaletami, ale też z wadami, a ty jesteś taką osobą, która sprawia, że chce mi się żyć, że moje życie nabiera sensu.
- Ja nie mogłabym  żyć bez ciebie, a ty beze mnie.- powiedziałam
- To, że się spotkaliśmy to nie był przypadek. Tak po prostu musiało być. Każdy na tym świecie ma swoją drugą połówkę, tylko nie każdy ma to szczęście, że ją odnajduje. Nam to się udało i nic nie jest w stanie nas rozdzielić.- powiedział. Wzruszyłam się, bo teraz zdałam sobie sprawę z tego, że nie tylko Harry jest dla mnie  wszystkim, ale też ja jestem wszystkim dla niego.
- Kocham cię- powiedział patrząc mi głęboko w oczy i pocałował mnie. Mówił mi to wiele razy, ale teraz poczułam, że mówi to z głębi serca, że z minuty na minutę kochamy się coraz bardziej. Siedzieliśmy tak wtuleni w siebie całując się, gdy nagle zadzwonił mój telefon.
- Coś się stało?- zapytał Harold
- Dzwoniła moja mama. Prosiła, żebyśmy wszyscy najszybciej jak się da przylecieli do Polski. Była jakaś jakby przestraszona i smutna- powiedziałam, a na twarzy Harry’ego malowało się przerażenie.
____________________________________________________________

Co u was? Ja mam ostatnio tyle na głowie, że mam już dosyć. W niedzielę byłam wolontariuszem na wielkiej orkiestrze świątecznej pomocy i tyle się wystałam na mrozie, że następnego dnia nie mogłam mówić, a akurat w szkole mieliśmy akademię, w której brałam udział. Dodatkowo jest jeszcze koniec semestru więc trzeba się poprawiać na lepsze oceny, więc nie wiem jakim cudem udało mi się napisać ten rozdział.  Dziękuję wam za te wszystkie komentarze i jeśli pod tym rozdziałem też będzie ich sporo, to następny dodam już w sobotę. Co sądzicie o tym rozdziale? Moim zdaniem końcówka jest trochę przesłodzona, ale mam nadzieję, że wam się spodoba.